اداره کشور با استخاره و غیب گویی...

برگرفته از مقاله «اداره کشور با استخاره و غیب گویی امکان پذیر نیست» از نشریه طوبی کاشان شماره ۱۲۴ مردادماه ۱۳۸۶ به قلم حجت الاسلام رسول جعفریان:

... خدا رحمت کند شاه سلطان حسین را که تلاش می کرد دولت صفوی را که بیش از دویست سال پاینده بود، در مقابل حمله افغانهای قندهاری، با  «آش» نگهدارد. زمانی که در جریان حمله افغانها به اصفهان و محاصره این شهر (۱۱۳۴ق)، یکی از علمای شهر پیامی برای او فرستاد که برای مقابله با درشمن چه در سر دارید، شاه گفت: «دستور داده ایم آشی بپزند، ان شاءالله افاقه کند.» اما متاسفانه آن «آش» افاقه نکرد و شاید در نیت بانیان یا آشپز آن تردیدی وجود داشت! اگر کسی نگاهی به تاریخ شاهان قدیم ایران بکند و ارتباطشان را با منجمان بداند، خواهد دید که بیشتر آنان همان اندازه که در فکر اصلاح امور از طریق «برنامه ریزی» بودند،‌از منجمان و پیشگویان برای امور خویش صلاحدید می خواستند و به سخن آنان اعتبار می گذاشتند. تاریخ ایران که پر از این خاطره هاست و بسا بسیاری از بدبختی های این ملت، ناشی از اعتماد به همین منجمان بود. نوع دیگرش هم استخاره های شگفت و تکیه مظفرالدین شاه به دعانویسی بود که آن هم زبانزد آن روزگاران و تواریخ بعدی بوده و هست.

و اکنون هم... خدای حفظ کند یکی از بزرگان اهل استخاره را در کشور ما که زمانی می فرمودند: نیمی از کارهای این مملکت را بنده حل و فصل می کنم. علتش را پرسیدند. ایشان گفت: بسیاری از امور مهم و اساسی کشور با استخاره بنده حل می شود. روشن است که نویسنده این سطور به هیچ وجه منکر استخاره نیست، اما واقعاْ در چه شرایطی و در کجا؟

شیرین تر آن که به تازگی شنیدیم که گفته اند تا آخر خرداد یا مثلاْ تابستان، خبرهای بسیار خوشی اتفاق خواهد افتاد. شاید باز هم امیدی هست تا بر اساس «العجب کل العجب بین جمادی و رجب» رخداد خوشی برای این ملت روی دهد. می دانید که در آستانه جمادی و رجب هم هستیم.

ای کاش شاه نعمت الله ولی هم زنده بود و باز هم از عجایب و غرایب که رخ خواهد داد، می گفت و برای مدتی مردم را سرگرم می کرد و می خواند:

قدرت کردگار می بینم

حالت روزگار می بینم

حکم امسال صورتی دگر است

نه چو پیرار و پار می بینم

در خراسان و مصر و شام و عراق

فتنه و کارزار می بینم