۲۷۹- بالاترین امتیاز برای مارماهی

نقدی بر عدم توجه به تفاوتهای فردی در دانش آموزان:

روزی، روزگاری یکی بود و یکی نبود. حیوانات مدرسه ای داشتند و درسهای آنها شامل دویدن، بالا رفتن، غواصی و شنا می شد و همه حیوانات باید این درسها را می گذراندند.

مرغابی در درس شنا حتی از معلم خودش بهتر بود و در درس پرواز هم نمره قبولی گرفت اما او در دویدن موفق نبود و برای جبران باید بعد از کلاس شنا در مدرسه می ماند و دویدن را تمرین می کرد او آنقدر تمرین کرد تا توانست نمره متوسط را در این درس بگیرد و به خاطر این نمره متوسط هیچ کس به او اعتراض نکرد.

عقاب به عنوان یک دانش آموز مشکل دار شناخته شد و تنبیه شد. اما او در درس بالا رفتن به بالاترین حد رسید و از همه بالاتر بود اما راهی را که خودش انتخاب کرده بود را استفاده می کرد.

خرگوش در درس دویدن بهتر از همه بود و همه را شکست می داد. اما چون فقط در یک درس موفق بود به او گفته شد احتمال دارد از مدرسه اخراج شود بنابراین خرگوش تمام تلاش خود را کرد تا شنا یاد بگیرد.

سنجاب در درس بالا رفتن از همه بهتر بود اما مجبور بود پرواز کردن را یاد بگیرد و از درخت ها بلند بپرد. او با تلاش بسیار موفق شد درجه C در درس بالا رفتن و درجه D را در دویدن بگیرد.

سمورها فرزندشان را پیش گورکن بردند چون درس حفریات جزء برنامه های درسی نبود.

در آخر سال یک مارماهی توانست هم خوب شنا کند، هم خوب بدود و هم خوب بالا برود و هم خوب پرواز کند. شاگرد اول شد.

ترجمه از کتاب مدرسه حیوانات

معصومه کوهسالی

کارشناس ارشد روانشناسی