شجاعت آن نیست که از آدمها شجاع تقلید کنی،
بلکه آن است که به شیوه ی خود زندگی کنی
و بهای آن را نیز بپردازی.
حتی اگر بهای به شیوهی خود زیستن،
خود زندگی باشد،
باز ارزش آن را دارد.
زیرا در چنین شیوه ی زیستن است که
روح به دنیا می آید.
هنگامی که کسی آماده است تا برای چیزی بمیرد،
همین آمادگی و شور اوست که
او را دوباره متولد می کند.
اگر در این آمادگی رنجی نهفته است،
رنج زایمان است.
به شیوه ی خویش زیستن، شجاعت می خواهد،
دل و جرأت می خواهد.
به شیوه ی خود زندگی کن، شبیه خودت باش و بس.
نگران عوام نصیحت گو نباش.
زندگی خود را ترسیم کن.
از روی نقش کهنه ی دیگران نقاشی نکن.
خلاق باش.
اگر هم در شیوه ی خود بر خطا باشی،
بهتر از آن است که دیگران به جای تو زندگی کنند
و تو بر صواب باشی.
زیرا کسی که شیوه ی دیگران زندگی می کند
و بر صواب است،
زندگی را به بطالت می گذراند،
وکسی که به شیوه ی خود زندگی می کند
و بر خطاست،
بالاخره دیر یا زود
از خطای خویش درس خواهد گرفت.
او خطای خویش را
دست مایه ی تجربه های خویشتن خواهد بالید.
تنها کسانی تجربه خواهند کرد
و خواهند آموخت که
آماده ی خطاها و اشتباهات خویش اند،
و بهترین راه اشتباه کردن،
آن نیشت که به دیگران گوش بسپاری،
بلکه آن است که به شیوه ی خود زندگی کنی
و با چشمان خو ببینی!
OSHO
زندگی فی نفسه نه رنج است نه شادی و نه بهجت
زندگی بوم نقاشی سفیدی است و تو می توانی هنرمندانه
آن را نقاشی کنی