۴۱۰ - آهنگر را گفتیم...

دیروز بالاخره بعد از انتظار سه هفته ای کارشناس بهزیستی کاشان وقتی برایشان دست داد تا برای بازدید از مکان مهد به برزک بیایند و نتایج کارشناسی خود را در برگه ای سفید سیاه نمایند و به دستمان دهند تا به اصفهان ببریم و اضافه کنیم  به مدارک دیگری که حاصل چندین ماه دوندگی و تلاش مشترکی است از تعاونی عماد به عنوان مجری و خانم خدیجه کاردان به عنوان مدیر تا اصفهان اجازه  دهد تا شروع به ثبت نام کنیم از کودکان سه تا چهار سال در روستا شهری به نام برزک در حالی که سه ماه و اندی از سال تحصیلی می گذرد و هنوز ما اندرخم کوچه ی بسیار تنگ و تاریک بورکراسی از نوع جهان سومی اش هستیم. 

ولی سفید سیاه نشد چرا و به چه علت خدمتتان عارضم: 

به جهت اشکالات زیر که خانم کارشناس برایمان گرفتند و نتیجه مکتوب را موکول کردند به انجام آن و آن عبارت است از: 

پل ورودی مهد می باید نرده داشته باشد 

یکی از پنجره ها به علت این که نزدیک زمین است می باید نرده داشته باشد 

آشپزخانه می باید کابینت داشته باشد 

دستشویی داخل ساختمان لازم است اضافه بر دستشویی داخل حیاط 

و... 

البته بر ما واضح و مبرهن است که اشکالات می باید گرفته شود و کما این که نمی باید وجود داشته باشد تا که گرفته شود اما سوالی که در اینجا ذهن کمی تا اندکی مشوشمان را ذره ای بیش از پیش می خراشد آن است که: 

اشکال بر دو نوع است: نوع اول که مقدم بر نوع دوم است و کمی مهم تر از آن که قدما طبق ضرب المثل معروف بر این اعتقادند که سنگ اول چو نهد معمار کج تا ثریا می رود دیوار کج و یا باز گویند که کار از محکم کاری عیب نمی کند و بسیار دیگر 

اما مورد دوم که از لحاظ جناحی می توان گفت اصلاح طلب های دو آتشه بر آن معتقدند آن است که اساس اشکال بر سنگ اندازی است تا حصول مراد نامکتوب بر تفکر سلیقه ای نامشهود در قالب قانون  

خدا بهتر داند چرا که ما را هرچند نام مسلمانی برمان است ولی در عمل صلاح نیست که پشت سر مرده حرف بزنیم خصوص مرده ای بنام ضوابط مسلط با روابط و روابط گم شده در ضوابط 

آهنگر را گفتیم تا گر فراغتی حاصل شد از کار و تحصیل سر به ما زند و نرده ای بسازد تا تقدیر چه باشد و خدا چه خواهد