۴۲۷- حسین وارث آدم

صفویه نهضت تشیعی را که همیشه در زیر زمینی ها مبارزه می کرد, روی کار آورد; یک وزرارت خانه ای درست شد و یک وزیر به اسم وزیرامور روضه خوانی; این وزیرآثار تمدن غرب در قرن 16 و17 را به ایران آورد.

ناگهان در ایران سمبل ها و مراسم تازه ای که هرگز نه در ملیت ایران و نه در مذهب اسلام و نه در مذهب شیعی سابقه نداشت, بوجود آمد و اون مراسمی است از نوع قفل بندی, زنجیرزنی,  تیغ زنی ...

 گاه به قدری ناشیانه این تقلید را کردند که خود صلیب را بدون تغییر جلو دسته ها الان هم می برند و هیچ کس هم نمی داند که برای چیه ؟ اما همه شخصیت و افتخار یه دسته به جریده شه... و از این پرده ها و سراپرده ها که درست در کلیساهای اروپای شرقی الان هم وجود داره, همه هم می بینند, به این جا آمد و چون مسجد امکان پذیرش این مراسم جدید را نداشت, در کنار مسجد یک ساختمان هایی خاص این امور بنا شد, بنام تکیه  و روح تشیع از این جا عوض شد"

حسین درسی بزرگتر از شهادتش داده است و آن نیمه تمام حج را گذاشتن و به سوی شهادت رفتن است... تا به همه حج گذاران و نماز گزاران تاریخ بیاموزد  اگر امامت نباشد, اگر رهبری نباشد, اگر هدف نباشد ,اگر حسین نباشد و اگر یزید باشد چرخیدن بر گرد خانه خدا و یا خانه بت مساوی است

وقتی حسین حج را نیمه تمام گذاشت و آهنگ کربلا کرد, کسانی که به طواف در غیبت حسین ادامه دادند, مساوی هستند با کسانی که در همان حال بر گرد کاخ سبز معاویه بودند...

وقتی در صحنه نیستی, هر کجا که می خواهی باش; چه به نماز ایستاده باشی و چه به شراب نشسته باشی ,هر دو یکی است"

 دکترشریعتی

از وبلاگ گنگ خواب دیده