ماهاتیر محمد یک بار پس از این که مهمان شهر اصفهان بود گفت:
«اگر مدیریت جاذبه هاى توریستى استان اصفهان در اختیار مالزى قرار گیرد، سالانه برابر با ارز آورى نفت براى ایران سودآور خواهد بود.»
مالزیایى ها لقب Bapa Pemodenan پدر مدرنیزه (مالزى) را به ماهاتیر محمد داده اند.اگرچه دوران نخست وزیرى او یکى از طولانى ترین دوره هاى تصدى سیاسى بوده است اما هنگامى که او پس از 22سال دفتر کارى خود را ترک مى کرد فقر درمالزى از 55 در صد به7در صد رسیده بود. مالزى به جرگه ببرهاى آسیا پیوست. اشتغال در مالزى در حدى بهبود یافت که خود میزبان نیروى کار آسیاى شرقى و جنوبى شد.
ماهاتیر محمد یکى از 9 فرزند یک مهاجردو رگه هندى به مالزى و یک مادر مالایایى بود او بعدها پزشک شد و به مدت5سال در زادگاه خود به مداواى بیماران پرداخت. همسرش همکلاسى دانشگاه پزشکى بود.?پسر او در تجارت و سیاست در مالزى فعالیت دارند و یکى از دو دخترش مارینا نویسنده و فعال در زمینه بیمارى ایدز است.
سیاست اقتصادى ماهاتیر یکى از قابل بحث ترین جنبه هاى زندگى سیاسى او به شمار مى رود.دورانى که حاصل آن تمرکز بر تکنولوژى هاى برتر، صنایع، تجارت و تکنولوژى ارتباطات بوده است.بناى اصلى این برنامه ها بر همکارى ملى گذاشته شد.
یکى از پروژه هاى مورد علاقه او «پروژا استیل» بود که در حقیقت تلاش او براى الگو گرفتن از ژاپن و کره شمالى است.حاصل آن کارخانه ماشین سازى پروتون و خدمات تلویزیون ماهواره اى «آسترو» بود.
رشد اقتصادى مالزى در بین سالهاى 1988 و 1997 بیشتر از 10 در صد بود. آن زمان استانداردهاى زندگى تا 20 برابر رشد کرد و درصد فقر، بیسوادى، مرگ و میر نوزادان و دیگر شاخص هاى اجتماعى در حد کشورهاى پیشرفته رشد کرد.
پروژه هاى ملى که او در این سالها انجام داد «تندراه شمال- جنوب»، «کریدور ابر رسانه اى»، فرودگاه بین المللى کوالالامپور و شمار بسیارى از پروژه هاى بزرگ صنعتى و عمرانى است. سیستم آموزشى یکى دیگر از نقاط بنیادى در برنامه حرکت مالزى به جلو بود. با این حال ماهاتیر هم چون بسیارى دیگر از مدیران اقتصادى و سیاسى از انتقادات چه اقتصادى و چه سیاسى در جامعه مالزى دور نبوده است. اما آنچه در وراى طیف نقاط مثبت یا ضعف در فعالیت او مهم است جهش اقتصادى مالزى از یک کشور فقیر و درمانده تازه از زیر یوغ استعمار درآمده با درصد بالاى بیکارى، است.
در یک بیان ارمغان ماهاتیر به مردم مالزى رفاه و آسایش بود.مالزى هم اینک به یکى از قطبهاى مهم گردشگرى و همچنین تحصیل دانشجویان خارجى درآمده است.
ماهاتیر محمد در یک سخنرانى گفته است: «ما به جاى استراتژى جایگزینى واردات، استراتژى توسعه صادرات را پى گرفتیم و اجازه دادیم خارجى ها با تکنولوژى خود، کشور ما را صنعتى کنند. در حالى که اگر خودمان مى خواستیم هر یک از این تکنولوژى ها را بسازیم، 30 تا 40 سال طول مى کشید.»
اگرچه نباید از یاد برد کارى که ماهاتیر انجام داد، کار بزرگى بود، اما نه آن قدر بزرگ که از پس معمولى ترین آدم ها برنیاید. تنها کارى که وى انجام داد، این بود که در یک کلام به علم اقتصاد، اعتماد کرد.«ماهاتیر» مسلمانى معتقد و یک ملى گراى تمام عیار است و به صراحت در سیاست خارجى با غرب شهرت دارد.
این درست است که ماهاتیر بیش از هر چیز مرد ایده هاى کاربردى و سازنده بود.قدرتى که مى توان با آن کارهاى بزرگ انجام داد. او مى گوید: «اگر قدرت اقتصادى داشته باشید، دولت شما قدرت دارد از کشور دفاع کند چرا که ازتجارت و کارآفرینى قدرت حاصل مى شود و مى تواند جهت دفاع هم بکار گرفته شود. ما نتوانستیم کشور صنعتى شویم چون مستعمره بودیم. بعدها «در کنار هم» در رقابت شرکت کردیم.ما کشورى فقیر با درآمد سرانه 300 دلار بودیم که با حفظ«ثبات سیاسى»، تولید ناخالص خود را از 12 میلیارد دلار به 230میلیارد دلار رساندیم. ما مى توانیم در مالزى فقط به فکر شکست همسایه ابرقدرتى مثل چین و همواره درحال جنگ باشیم، اما ما به خود مى گوییم: بهتر است از یک کیک که درحال ترقى و رشد است، لقمه اى اندازه خود برداریم نه کل کیک را که در خوردنش بمانیم.»
ماهاتیر محمد همچنان در بنیاد صلح خویش به نام perdana بر ضرورت تجهیز مسلمانان به سلاح علم پاى مى فشارد.
سلام!
احتمالا ایشون خیلی کوته بین بوده یا ندیده حرف زده...!!!!
درآمد بسیار بالاتر از ارز آوری نفت ماست...
تازه اون هم فقط جازبه های اصفهان!
یا حق!