۲۳۴- برخی از ویژگی های نظام اداری کشورهای در حال توسعه

-)جایگزینی اهداف فردی به جای اهداف عمومی:

در اغلب سازمان های اداری کشورهای در حال توسعه حفظ مقام وشغل و تحقق اهداف فردی و اجتماعی از عمده ترین دغدغه های هرمدیر است او در ارتباطات و فعالیتهایش بیشترین تلاش را در تحقق این اهداف منظور می دارد و از نظر وی مسائل واهداف سازمانی در درجات بعدی اهمیت قرار دارند .وظایفی چون برنامه ریزی ،سازماندهی ،کنترل، ونظارت جنبه صوری دارد و اهتمام در حفظ مسند مدیریت است. امور سازمانی جنبه سیاسی  پیدا می کند وکمتر به مسائل فنی توجه می شود .
جابه جایی هدف های فردی وسازمانی مدیران گاهی به صورت احساس مالکیت بر سازمان ومشاغل آن نیز بروز می کند بدین ترتیب که مدیران فکر می کنند مشاغل ومنابع و به طور کلی امکانات سازمان جزو مایملک آنهاست و با نظر و  سلیقه وقضاوت شخصی آنها تقسیم پذیر و توزیع شدنی است .بهره گیری از سازمان های اداری برای مقاصد سیاسی واستفاده از آنها به عنوان سکوی پرتاب به مشاغل بالاتر عارضه دیگری از جابه جایی هدف هاست .

-)فرهنگ سخنگویی به جای عمل
در کشورهای در حال توسعه درباره ایده آلها و آرمانها سخن بسیار می گویند ، اما از عمل خبری نیست . برنامه های جامع وکلی طراحی می شوند که هرگز به مرحله عمل نمی رسند، و قوانین ومقرراتی وضع می شوند که ازآغاز مشخص است هیچ گاه به اجرا در نخواهند آمد
صداقت در کلام ارزشمند است ولی در جامعه بی صداقتی رایج است .در چنین فضایی ،در سازمان های اداری نیز فرهنگ سخنگویی جانشین عمل واقدام می شود و وعده ها بسیار اما عمل اندک می شود مدیریت به حرافی ولفاظی اطلاق می شود وبه فعالیت وتلاش در راه توقف هدف ها التفات چندانی نمی شود ومالا نظام اداری  به صورت گزافه گویی بی تحرک وعاطل در می آید و موجبات ناامیدی وبدبینی مردم را به نظام فراهم می کند.
-) روحیه تقدیر گرایی
یکی از ویژگی های فرهنگی برخی ملل در حال توسعه تقدیر گرایی و اعتقاد به سرنوشت محتوم است که روحیه ای انفعالی است و در راه انجام وظایف مختلف مدیریت مشکل ایجاد می کند.مثلاً کسی که معتقد است سرنوشت انسان هر چه باشد همان رخ خواهد داد ، لزومی در تحرک و تلاش نمی بیند و با رخوت در انتظار وقوع حوادث می ماند. چنین فردی سعی در ایجاد تحول و تغییر، بهبود و اصلاح ، و توسعه و پیشرفت ندارد وبرنامه ریزی راکاری عبث وبی فایده می پندارد زیرا هر آنچه باید شود خواهد شد وبا برنامه ریزی آینده را نمی توان دگرگون ساخت. با چنین تلقی از آینده انگیزه تعالی وکمال طلبی نیز دچار وقفه و رکود می شود وافراد به وضع موجود بسنده می کنند و به آنچه رخ می دهد رضایت می دهند .روحیه تقدیر گرایی با چنین تظاهراتی در برخی کشورهای در حل توسعه در مقابل تحقیق و توسعه ، نوآوری وانتقال فناوری ودر نهایت توفیق نظام اداری سدی ایجاد کرده وتحقق اهداف توسعه ملل مذکور را با مشکل مواجه ساخته است.


گردآوری :جواد جهانی
منبع : دکتر سید مهدی الوانی ،سیمین سلطانی عربشاهی  -(مدیریت تطبیقی-ص36-42- 43    -انتشارات پیام نور 1383)