۵۰۱- علیرضا توحید و بهشت پنهان

مطلب خوب آقای توحیدی را دیروز در دیگر وبلاگشان در رابطه با بهشت پنهان دیدم و خوشحال شدم.  

و اما مطلب:

بهشت پنهان کلمه­ای است که برای توصیف زیبایی­های طبیعی برخی مناطق از آن استفاده می­کنند.در این ترکیب یک تناقض وجود دارد اگر پنهان است پس چگونه می­توان آن را دید.در ایران این قبیل نامها در جایی ثبت نمی­شود بنابراین ممکن است دهها شهر خود را بهشت پنهان ، نگین کویر یا دارالمومنین بنامند. برزک یکی از مناطق خوش آب و هوای شهرستان کاشان است.این شهر که تا چندی قبل روستا بود توانسته است با تاسیس شهرداری و احداث مراکزی مانند دانشگاه پیام نور از برخی از جلوه­های شهری شدن بهره­مند شود.

حدود یک سال است ماهنامه­ای با نام بهشت پنهان در گستره­ی توزیع شهرستان کاشان منتشر می­شود. چندی قبل مجید رفیعی  و جمعی از بهشت پنهانی­ها به آران و بیدگل آمدند و درجلسه­ای که محمد فاضل هم حضور داشت ساعتی راجع به مطبوعات و شیوه­های بهبود کیفیت این نشریه صحبت کردیم.

مطبوعات محلی در ایران موجود ضعیفی است. آران و بیدگل هیچگاه نشریه­ای منظم نداشته است. در کاشان هم تنها آرمان توانسته است در 8 ساله­ی اخیر حضوری مداوم داشته باشد که اگر سخت­کوشیهای دکتر محمد امینی و آگهی­های ثبتی نبود در این روند خلل پدید می­آمد.در حال حاضر اگر شمارگان یک نشریه محلی را در کاشان 1000 نسخه بدانیم برای هر 200 نفر این شهر یک نسخه چاپ می­شود.در نظر بگیرید 200 نفر در صف ایستاده­اند و تنها یک نفر از آنها این نشریه را دریافت می­کند. بنابراین نشریات محلی تاثیر اولیه­ی چندانی ندارند اما به دلیل اینکه 1000 خواننده­ی این نشریه دارای تحصیل و موقعیت اجتماعی مناسبی هستند نوشته­ها می­تواند موثر باشد . نکته­ی دیگر این است که معمولاً ادارات دولتی پاسخگوی انتقاداتی که از آنها در نشریات می­شود نیستند و این امر باعث می­شود مردم نشریات محلی را رسانه­ای قوی و تاثیرگذار در گرفتن حقوق و بیان درخواست­های خویش ندانند..

بهشت پنهان نخست باید حوزه­ی فعالیت و توزیع خود را مشخص کند آیا قرار است تنها برای بخش برزک بنویسد ویا با نام بهشت پنهان در سطح شهرستان کاشان منتشر شود و یا حوزه­ای وسیع­تر داشته باشد. هر کدام از این حوزه­ها نیازمند ابزارها و امکانات متفاوتی است و مزایا و محدودیت­های خاصی را هم دارد.

افرادی که وارد مطبوعات می­شوند نگاه­های متفاوتی به آن دارند .برخی معتقدند کار نشریه شغلی تمیز و درآمدزاست این گونه افراد بیش از نوشته در اندیشه­ی آگهی تبلیغاتی و کسب درآمد هستند. برخی هم نشریه را به عنوان نردبانی برای مطرح کردن خود و رسیدن به پست و مقام می­دانند. گروهی از این افراد عضو حزب و گروه خاصی هستند و تلاش می­کنند درتنور مطبوعات گوشت حزب خود را بار بگذارند. افرادی هم معتقدند مطبوعات رسانه­ای است که با می­توان جامعه را اصلاح کرد.افرادی تلاشگر را به دیگران شناخت و با نقد مسئولان بی­مسئولیت آنها را به انجام وظیفه ترغیب نمود. آنگونه که من بهشت پنهانی­ها و نشریه­شان را دیدم آنها اینگونه بودند.