دست مزن! چشم، ببستم دو دست
راه مرو! چشم، دو پایم شکست
حرف مزن! قطع نمودم سخن
نطق مکن! چشم، ببستم دهن
هیچ نفهم! این سخن عنوان مکن
خواهش نافهمی انسان مکن
لال شوم، کور شوم، کر شوم
لیک محال است که من خر شوم
از دوستان عذرخواهی می کنم با توجه به اینکه شعر را از اینترنت گرفتم و نام شاعر ذکر نشده بود از اینرو نمی دانم شعر از چه شاعری است.
لطف میکنی شاعر این ابیات رو بنویسی. فکر میکنم از نسیم شمال باشه.
سلام شعر برای اشرف الدین گیلانی (نسیم شمال) است. موفق باشید.
این شعر از سید اشرف الدین قزوینی ملقب به "نسیم شمال" است