چند مدتی است که در «کاشان»، زمزمه یک «رادیوی شهری» بر سر زبانها افتاده است.
هم اکنون از 14 رادیوی افام قابل شنود «تهران»، تعداد 10 رادیو در «کاشان» روی باند افام قابل دریافت است:
1ـ رادیو پیام (بهطول موج 9/88 مگاهرتز)
2ـ رادیو ایران/اصفهان (بهطول موج 92 مگاهرتز)
3ـ رادیو فرهنگ (بهطول موج 2/95 مگاهرتز)
4ـ رادیو تجارت (بهطول موج 5/98 مگاهرتز)
۵ـ رادیو آوا (بهطول موج 5/98 مگاهرتز)
۶ـ رادیو نوا (بهطول موج 5/98 مگاهرتز)
۷ـ رادیو تهران (بهطول موج 1/101 مگاهرتز)
8ـ رادیو ورزش (بهطول موج 102 مگاهرتز)
9ـ رادیو جوان (بهطول موج 2/104 مگاهرتز)
10ـ رادیو معارف (بهطول موج 6/105 مگاهرتز)
ملاحظه میفرمایید که تعداد رادیوهای قابل دریافت «کاشان» روی باند افام، کم نیست. آنچه کمبود و نقصان است، در حاشیه و کنار قرار گرفتن رادیو در میان شهروندان کاشانی است.
در اهمیت و ضرورت راهاندازی یک رادیوی محلی در شهر کاشان تردیدی نیست. پر واضح است که یک «رادیوی شهری» در کاشان میتواند (۱):
ـ وسیلهای برای ارتقای فرهنگ عمومی مردم کاشان
ـ وسیلهای برای پیشگیری سریع شایعات ویرانگر
ـ وسیلهای برای معرفی تمدن هفت هزار ساله کاشان
ـ راهنمای کاشان گردها و دیگر علاقهمندان شهر کاشان
و
ـ ...
باشد.
اما وضعیت رادیوهای فعلی در دسترس شهروندان کاشانی چگونه است؟
هماکنون، در «کاشان» وضعیت حضور رادیوها ـ اصلا ـ اطلاعرسانی نمیشود و شهروندان نه بهخوبی میدانند که باندها و تفاوتشان چیست و نه بهخوبی از تعداد رادیوهای حاضر روی هر باند در شهرشان اطلاع دارند و نه حتی به آنها گفته میشود که تعریف و مأموریت هر رادیو چیست و برنامههای شاخص آن کدام است.
در یک کلام، رادیو در «کاشان»، رسانه مهجوری است و انگار، گوش کرده شدنش با شنیده نشدنش یکی است و هیچ تفاوتی ندارد. مثل کالایی که تولید میشود اما رها شده و تبلیغ نمیگردد.
بنابراین ملاحظه میفرمایید که مشکل «کاشان» ـ از نظر رادیو ـ قبل از مسألهای تحت عنوان «فقدان یک رادیوی شهری»، اقبال پایین شهروندان به رادیو و گوشکردن آن است.
در این مورد باید کاری کرد.
جهت توسعه رادیو، راهکارهای زیر پیشنهاد میشود:
1ـ یکی ار مهمترین مکانها و زمانهای مناسب برای گوشکردن «رادیو»، بهترتیب «خودرو» و «هنگام رانندگی» است.
بنابراین، در عرصه توسعه رادیو، خودرو و رانندگان آن و رانندگی و بهویژه خودروهای عمومی، رانندگان آنها و شغل خدمات حملونقل عمومی از اهمیت بالایی برخوردار است و تلاشها برای توسعه رادیو میبایستی بر آنها متمرکز باشد.
من رانندگان تاکسی، آژانس و مسافربرهای شخصی زیادی را دیدهام که از رادیو و برنامههای آن اطلاع درستی ندارند و حتی بسیار دیدهام که خیلی از این افراد از امکانات رادیوی خودروشان اطلاع درستی ندارند و حتی نحوه استفاده از آنرا به خوبی نمیدانند.
خوب، اگر ما رادیو و شبکهها و برنامههای آنرا به این افراد معرفی کنیم، امکانات رادیوی خودرو را نشانشان دهیم و نحوه استفاده از این امکانات را ـ جهت بهرهبرداری مناسب و مبتنی بر سلیقه و خواست ایشان ـ آموزش دهیم؛ طبیعتا بهرهبرداری از رادیو، فراگیری بیشتری یافته و توسعه پیدا خواهد کرد.
2ـ راهاندازی شبکه شبکههای رادیویی
جای «شبکه شبکههای رادیویی» خالی است.
از یکسو تعداد رادیوهای جمهوری اسلامی، زیاد شده و همچنان رو به ازدیاد است (۲) و از سوی دیگر کموکیف این تعداد زیاد رو به تزاید، خوب اطلاعرسانی نمیشود.
اگر یک شبکه رادیویی راه بیندازیم تا این شبکه به معرفی رادیوهای دیگر و برنامههای آنها بپردازد تا حد زیادی این خلاء اطلاعرسانی پر خواهد شد. بهعلاوه آنکه این شبکه ـ که میتوان «شبکه شبکههای رادیویی» یا «رادیوی رادیوها» نامیدش ـ میتواند برنامههای منتخب مردم را بازپخش کند.
بهنظر من، این موارد حداقل راههای توسعه رادیو است.